19 czerwca 1971 roku rozpoczęto działalność w nowej placówce produkcyjnej o powierzchni ponad 100m2 , do której przylegał sklep (12m2 ). Wyposażenie piekarni stanowiły: jeden piec ceramiczny opalany gazem, jedna mieszałka do ciasta, tabule (drewniane skrzynie z blatami w których ręcznie wyrabiano rozczyn i umieszane ciasto i pozostawiano do wyrośnięcia, a na blatach formowano chleb, precle i bułki), prasy do cięcia ciasta na bułki i kotła gazowego do gotowania precli.
Technologia powstawania precli „Klicha” była pracochłonna i czasochłonna. Przygotowane ciasto należało pociąć, ręcznie ukształtować, zostawić na blachach do wyrośnięcia. Potem gotować na wodzie w ogromnym kotle stojącym na palniku gazowym, a po odsączeniu posypać makiem lub innym ziarnem i piec. Smak tak przygotowanych precelków był jedyny, niepowtarzalny i niezapomniany. Szkoda, że przy późniejszej modernizacji zakładu zrezygnowano z tego wyrobu ze względu na jego nieopłacalność. Przy produkcji i ekspedycji pracowało 7 osób.
Ze względu na niskie przydziały mąki pracowano tylko na jedną zmianę. W owych czasach pracownik miał „wątpliwy” stosunek do pracy – robił sobie dzień wolny kiedy chciał, bez powiadomienia – więc często rodzina musiała stawać do pracy, bo produkcja pieczywa wymaga ciągłości (przegarowane ciasto grozi nieudanym wypiekiem) a w tym zakładzie od zawsze stawiano na jakość. Brakowało też fachowców, gdyż większość ludzi wolała pracę na luzie, w myśl słynnego komunistycznego porzekadła panującego w fabrykach „Czy się stoi czy się leży, zapłata się należy”
Przedwojenną budę do rozwozu pieczywa zastąpił samochód dostawczy „ŻUK”, na który firma otrzymała przydział w Wydziale Handlu.
Lata siedemdziesiąte to okres większej swobody: wyższych przydziałów mąki i mniejszych represji w stosunku do „prywaciarzy”.
Te zmiany mają pozytywny wpływ na rozwój firmy. Liczba zatrudnionych zwiększa się. Zużyty wyeksploatowany przez 18 lat ŻUK zostaje oddany na złom, a jego miejsce zajmuje Volkswagen Lt3.
Dostawa mąki odbywa się wynajmowanym samochodem dostawczym, jednorazowo w ilości trzech ton, ładowane po 50 kg. Rozładunkiem, metodą „na plecach”, zajmowali się dodatkowo zatrudnieni pracownicy. Rośnie liczba odbiorców pieczywa a owocem dobrej współpracy są organizowane przez firmę imprezy integracyjne , w tym spotkania w Iwkowej koło Tarnowa z grillem i dobrą zabawą do białego rana
Dobra kondycja firmy w latach siedemdziesiątych niestety nie idzie w parze z kondycją ich właścicieli. Trudne dzieciństwo, przeżycia wojenne, ciężkie czasy ostrego komunizmu, nieustanny stres i napięcie oraz znojna praca odcisnęły swe piętno na zdrowi małżonków. Pomocy upatrują w dorosłych dzieciach.
Syn Kazimierz, pracujący w piekarni, nie chce na swe barki brać odpowiedzialności za prowadzenie firmy. Córka Halina świeżo upieczona nauczycielka pragnie zgodnie ze swym marzeniem pracować w szkole. Córka Krystyna z wykształcenia ekonomistka, pracująca w Zakładach Azotowych jako księgowa, przyjmuje propozycje rodziców.
Krystyna Witek
Od 10 stycznia 1979 Krystyna Witek zostaje pracownikiem piekarni. Zapoznaje się z produkcją, pomaga przy prowadzeniu ksiąg rachunkowych, uczy się piekarskiego fachu.
6 czerwca 1980 roku zdobywa tytuł mistrza, po złożeniu egzaminu przed komisją powołaną przez Kuratorium Oświaty i Wychowania.24 grudnia 1980 roku zostaje dopisana do spółki cywilnej decyzją Hsz IV7652/226/80 wydaną przez Urząd Miasta Wydział Handlu i Usług. Energicznie zabiera się do pracy. Sumienna, odpowiedzialna, ambitna i bardzo pracowita w pełni angażuje się w prowadzenie firmy. Przejmuje po Marii obowiązek wypłacania „tygodniówek” a po Tacie troskę o frekwencję pracowników.
Ulica Krakowska, Tarnów lata siedemdziesiąte
06 - 22 poniedziałek - piątek 
(+48) 014 626 78 81
handel: handel@klich.com.pl 
33-101 Tarnów ul. Krakowska 253
facebook.com/piekarniaKlich